Ver contexto
Los filisteos le echaron mano, le sacaron los ojos y lo bajaron a Gaza. Allí lo ataron con una doble cadena de bronce y daba vueltas a la muela en la cárcel.
(Jueces 16, 21) © Nueva Biblia de Jerusalén (Desclee, 1998)

BHSEk - Biblia Hebraica Stuttgartensia (Enhanced; KJV versification)

וַ‎(וְ)

Hebrew|wa|and

Part-of-speech: conjunction
Gender: not applicable
Number: not applicable
Person: not applicable
State: not applicable
Verbal tense: not applicable
Verbal stem: not applicable


[f.ab.aa] [519]
[ו] [GES1991] [BDB2226] [HAL2241]

יֹּאחֲז֣וּהוּ‎(אָחַז)

Hebrew|yyōḥᵃzˈûhû|seize

Part-of-speech: verb
Gender: masculine
Number: plural
Person: third person
State: not applicable
Verbal tense: wayyiqtol
Verbal stem: qal


[H270] [a.cl.aa] [64]
[אחז] [GES265] [BDB283] [HAL294]

פְלִשְׁתִּ֔ים‎(פְּלִשְׁתִּי)

Hebrew|fᵊlištˈîm|Philistine

Part-of-speech: adjective
Gender: masculine
Number: plural
Person: not applicable
State: absolute
Verbal tense: not applicable
Verbal stem: not applicable


[H6430] [q.bt.ac]
[פלשתי] [GES6358] [BDB7013] [HAL6948]

וַֽ‎(וְ)

Hebrew|wˈa|and

Part-of-speech: conjunction
Gender: not applicable
Number: not applicable
Person: not applicable
State: not applicable
Verbal tense: not applicable
Verbal stem: not applicable


[f.ab.aa] [519]
[ו] [GES1991] [BDB2226] [HAL2241]

יְנַקְּר֖וּ‎(NLG)

Hebrew|yᵊnaqqᵊrˌû|bore out

Part-of-speech: verb
Gender: masculine
Number: plural
Person: third person
State: not applicable
Verbal tense: wayyiqtol
Verbal stem: pi“el


[H5365] [n.fk.aa] [1418]

אֶת‎(אֵת)

Hebrew|ʔeṯ-|[object marker]

Part-of-speech: preposition
Gender: not applicable
Number: not applicable
Person: not applicable
State: not applicable
Verbal tense: not applicable
Verbal stem: not applicable


[H853] [a.gm.aa] [186]
[את] [GES828] [BDB894] [HAL913]

עֵינָ֑יו‎(עַיִן)

Hebrew|ʕênˈāʸw|eye

Part-of-speech: noun
Gender: feminine
Number: dual
Person: not applicable
State: absolute
Verbal tense: not applicable
Verbal stem: not applicable


[H5869] [p.ck.aa] [1612a]
[עין] [GES5815] [BDB6420] [HAL6340]

וַ‎(וְ)

Hebrew|wa|and

Part-of-speech: conjunction
Gender: not applicable
Number: not applicable
Person: not applicable
State: not applicable
Verbal tense: not applicable
Verbal stem: not applicable


[f.ab.aa] [519]
[ו] [GES1991] [BDB2226] [HAL2241]

יֹּורִ֨ידוּ‎(יָרַד)

Hebrew|yyôrˌîḏû|descend

Part-of-speech: verb
Gender: masculine
Number: plural
Person: third person
State: not applicable
Verbal tense: wayyiqtol
Verbal stem: hif‘il


[H3381] [j.dh.aa] [909]
[ירד] [GES3265] [BDB3649] [HAL3614]

אֹותֹ֜ו‎(אֵת)

Hebrew|ʔôṯˈô|[object marker]

Part-of-speech: preposition
Gender: not applicable
Number: not applicable
Person: not applicable
State: not applicable
Verbal tense: not applicable
Verbal stem: not applicable


[H853] [a.gm.aa] [186]
[את] [GES828] [BDB894] [HAL913]

עַזָּ֗תָה‎(עַזָּה)

Hebrew|ʕazzˈāṯā|Gaza

Part-of-speech: proper noun
Gender: feminine
Number: singular
Person: not applicable
State: absolute
Verbal tense: not applicable
Verbal stem: not applicable


[H5804] [p.bw.ac]
[עזה] [GES5748] [BDB6355] [HAL6271]

וַ‎(וְ)

Hebrew|wa|and

Part-of-speech: conjunction
Gender: not applicable
Number: not applicable
Person: not applicable
State: not applicable
Verbal tense: not applicable
Verbal stem: not applicable


[f.ab.aa] [519]
[ו] [GES1991] [BDB2226] [HAL2241]

יַּאַסְר֨וּהוּ֙‎(אָסַר)

Hebrew|yyaʔasrˈûhû|bind

Part-of-speech: verb
Gender: masculine
Number: plural
Person: third person
State: not applicable
Verbal tense: wayyiqtol
Verbal stem: qal


[H631] [a.ew.aa] [141]
[אסר] [GES611] [BDB648] [HAL665]

בַּֽ‎(בְּ)

Hebrew|bˈa|in

Part-of-speech: preposition
Gender: not applicable
Number: not applicable
Person: not applicable
State: not applicable
Verbal tense: not applicable
Verbal stem: not applicable


[b.ab.aa] [193]
[ב] [GES855] [BDB923] [HAL939]

‎(הַ)

Hebrew||the

Part-of-speech: article
Gender: not applicable
Number: not applicable
Person: not applicable
State: not applicable
Verbal tense: not applicable
Verbal stem: not applicable


[e.ab.aa] [459]
[ה] [GES1804] [BDB2019] [HAL2031]

נְחֻשְׁתַּ֔יִם‎(נְחֹשֶׁת)

Hebrew|nᵊḥuštˈayim|bronze

Part-of-speech: noun
Gender: feminine
Number: dual
Person: not applicable
State: absolute
Verbal tense: not applicable
Verbal stem: not applicable


[H5178] [n.cw.ab] [1349a]
[נחשת] [GES5093] [BDB5688] [HAL5578]

וַ‎(וְ)

Hebrew|wa|and

Part-of-speech: conjunction
Gender: not applicable
Number: not applicable
Person: not applicable
State: not applicable
Verbal tense: not applicable
Verbal stem: not applicable


[f.ab.aa] [519]
[ו] [GES1991] [BDB2226] [HAL2241]

יְהִ֥י‎(הָיָה)

Hebrew|yᵊhˌî|be

Part-of-speech: verb
Gender: masculine
Number: singular
Person: third person
State: not applicable
Verbal tense: wayyiqtol
Verbal stem: qal


[H1961] [e.bf.aa] [491]
[היה] [GES1888] [BDB2113] [HAL2109]

טֹוחֵ֖ן‎(טָחַן)

Hebrew|ṭôḥˌēn|grind

Part-of-speech: verb
Gender: masculine
Number: singular
Person: unknown
State: absolute
Verbal tense: participle
Verbal stem: qal


[H2912] [i.aq.ab] [802]
[טחן] [GES2813] [BDB3158] [HAL3130]

בְּ‎(בְּ)

Hebrew|bᵊ|in

Part-of-speech: preposition
Gender: not applicable
Number: not applicable
Person: not applicable
State: not applicable
Verbal tense: not applicable
Verbal stem: not applicable


[b.ab.aa] [193]
[ב] [GES855] [BDB923] [HAL939]

בֵ֥ית‎(בַּיִת)

Hebrew|vˌêṯ|house

Part-of-speech: noun
Gender: masculine
Number: singular
Person: not applicable
State: construct
Verbal tense: not applicable
Verbal stem: not applicable


[H1004] [b.bp.aa] [241]
[בית] [GES990] [BDB1071] [HAL1084]

הָ‎(הַ)

Hebrew|*hā|the

Part-of-speech: article
Gender: not applicable
Number: not applicable
Person: not applicable
State: not applicable
Verbal tense: not applicable
Verbal stem: not applicable


[e.ab.aa] [459]
[ה] [GES1804] [BDB2019] [HAL2031]

אֲסוּרִֽים‎(אֵסוּר)

Hebrew|*ʔᵃsûrˈîm|fetter

Part-of-speech: noun
Gender: masculine
Number: plural
Person: not applicable
State: absolute
Verbal tense: not applicable
Verbal stem: not applicable


[H612] [a.ew.ab] [141a]
[אסור] [GES591] [BDB627] [HAL643]

Greek Bible (Septuagint Alt. Versions + SBLGNT Apparatus)

(16:1) καὶ ἐπορεύθη Σαμψων ἐκεῖθεν εἰς Γάζαν καὶ εἶδεν ἐκεῖ γυναῖκα πόρνην καὶ εἰσῆλθεν πρὸς αὐτήν
(16:2) καὶ ἀπηγγέλη τοῖς Γαζαίοις λέγοντες ἥκει Σαμψων ἐνταῦθα καὶ ἐκύκλωσαν καὶ ἐνήδρευσαν αὐτὸν ὅλην τὴν νύκτα ἐπὶ τῆς πύλης τῆς πόλεως καὶ ἐκώφευσαν ὅλην τὴν νύκτα λέγοντες ἕως φωτὸς πρωὶ μείνωμεν καὶ ἀποκτείνωμεν αὐτόν
(16:3) καὶ ἐκοιμήθη Σαμψων ἕως τοῦ μεσονυκτίου καὶ ἀνέστη περὶ τὸ μεσονύκτιον καὶ ἐπελάβετο τῶν θυρῶν τῆς πύλης τῆς πόλεως καὶ τῶν δύο σταθμῶν καὶ ἀνεβάστασεν αὐτὰς σὺν τῷ μοχλῷ καὶ ἐπέθηκεν ἐπὶ τῷ ὤμῳ αὐτοῦ καὶ ἀνήνεγκεν αὐτὰ ἐπὶ τὴν κορυφὴν τοῦ ὄρους ὅ ἐστιν ἐπὶ πρόσωπον Χεβρων καὶ ἔθηκεν αὐτὰ ἐκεῖ
(16:4) καὶ ἐγένετο μετὰ ταῦτα καὶ ἠγάπησεν γυναῖκα ἐπὶ τοῦ χειμάρρου Σωρηχ καὶ ὄνομα αὐτῇ Δαλιλα
(16:5) καὶ ἀνέβησαν πρὸς αὐτὴν οἱ σατράπαι τῶν ἀλλοφύλων καὶ εἶπαν αὐτῇ ἀπάτησον αὐτὸν καὶ ἰδὲ ἐν τίνι ἡ ἰσχὺς αὐτοῦ ἐστιν ἡ μεγάλη καὶ ἐν τίνι δυνησόμεθα πρὸς αὐτὸν καὶ δήσομεν αὐτὸν ὥστε ταπεινῶσαι αὐτόν καὶ ἡμεῖς δώσομέν σοι ἀνὴρ χιλίους καὶ ἑκατὸν ἀργυρίου
(16:6) καὶ εἶπεν Δαλιλα πρὸς Σαμψων ἀνάγγειλόν μοι ἐν τίνι ἡ ἰσχύς σου ἡ μεγάλη καὶ ἐν τίνι δεθήσῃ τοῦ ταπεινωθῆναί σε
(16:7) καὶ εἶπεν πρὸς αὐτὴν Σαμψων ἐὰν δήσωσίν με ἐν ἑπτὰ νευραῖς ὑγραῖς μὴ ἠρημωμέναις καὶ ἀσθενήσω καὶ ἔσομαι ὡς εἷς τῶν ἀνθρώπων
(16:8) καὶ ἀνήνεγκαν αὐτῇ οἱ σατράπαι τῶν ἀλλοφύλων ἑπτὰ νευρὰς ὑγρὰς μὴ ἠρημωμένας καὶ ἔδησεν αὐτὸν ἐν αὐταῖς
(16:9) καὶ τὸ ἔνεδρον αὐτοῦ ἐκάθητο ἐν τῷ ταμιείῳ καὶ εἶπεν πρὸς αὐτόν ἀλλόφυλοι ἐπὶ σέ Σαμψων καὶ διέρρηξεν τὰς νευράς ὃν τρόπον διασπᾶται κλῶσμα τοῦ ἀποτινάγματος ἐν τῷ ὀσφρανθῆναι πυρός καὶ οὐκ ἐγνώσθη ἡ ἰσχὺς αὐτοῦ
(16:10) καὶ εἶπεν Δαλιλα πρὸς Σαμψων ἰδοὺ παρελογίσω με καὶ ἐλάλησας πρός με ψευδῆ νῦν οὖν ἀνάγγειλον δή μοι ἐν τίνι δεθήσῃ
(16:11) καὶ εἶπεν πρὸς αὐτήν ἐὰν δεσμῷ δήσωσίν με ἐν ἑπτὰ καλωδίοις καινοῖς ἐν οἷς οὐκ ἐγενήθη ἔργον καὶ ἀσθενήσω καὶ ἔσομαι ὡς εἷς τῶν ἀνθρώπων
(16:12) καὶ ἔλαβεν αὐτῷ Δαλιλα καλώδια καινὰ καὶ ἔδησεν αὐτὸν ἐν αὐτοῖς καὶ εἶπεν πρὸς αὐτόν οἱ ἀλλόφυλοι ἐπὶ σέ Σαμψων καὶ τὸ ἔνεδρον ἐκάθητο ἐν τῷ ταμιείῳ καὶ διέσπασεν αὐτὰ ἀπὸ τῶν βραχιόνων αὐτοῦ ὡς ῤάμμα
(16:13) καὶ εἶπεν Δαλιλα πρὸς Σαμψων ἕως νῦν παρελογίσω με καὶ ἐλάλησας πρός με ψευδῆ ἀνάγγειλον δή μοι ἐν τίνι δεθήσῃ καὶ εἶπεν πρὸς αὐτήν ἐὰν ὑφάνῃς τὰς ἑπτὰ σειρὰς τῆς κεφαλῆς μου μετὰ τοῦ διάσματος καὶ ἐγκρούσῃς ἐν τῷ πασσάλῳ εἰς τὸν τοῖχον καὶ ἔσομαι ἀσθενὴς ὡς εἷς τῶν ἀνθρώπων
(16:14) καὶ ἐκοίμισεν αὐτὸν Δαλιλα καὶ ἐδιάσατο τοὺς ἑπτὰ βοστρύχους τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ μετὰ τῆς ἐκτάσεως καὶ κατέκρουσεν ἐν τοῖς πασσάλοις εἰς τὸν τοῖχον καὶ εἶπεν πρὸς αὐτόν οἱ ἀλλόφυλοι ἐπὶ σέ Σαμψων καὶ ἐξηγέρθη ἐκ τοῦ ὕπνου αὐτοῦ καὶ ἐξέσπασεν τοὺς πασσάλους σὺν τῷ ὑφάσματι ἐκ τοῦ τοίχου καὶ τὸ δίασμα καὶ οὐκ ἐγνώσθη ἡ ἰσχὺς αὐτοῦ
(16:15) καὶ εἶπεν πρὸς αὐτὸν Δαλιλα πῶς ἐρεῖς ἠγάπηκά σε καὶ ἡ καρδία σου οὐκ ἔστιν μετ’ ἐμοῦ τοῦτο τρίτον παρελογίσω με καὶ οὐκ ἀπήγγειλάς μοι ἐν τίνι ἡ ἰσχύς σου ἡ μεγάλη
(16:16) καὶ ἐγένετο ὅτε κατειργάσατο αὐτὸν τοῖς λόγοις αὐτῆς ὅλην τὴν νύκτα καὶ παρηνώχλησεν αὐτόν καὶ ὠλιγοψύχησεν ἕως εἰς θάνατον
(16:17) καὶ ἀπήγγειλεν αὐτῇ πάντα τὰ ἀπὸ καρδίας αὐτοῦ καὶ εἶπεν αὐτῇ ξυρὸν οὐκ ἀναβήσεται ἐπὶ τὴν κεφαλήν μου ὅτι ναζιραῖος θεοῦ ἐγώ εἰμι ἐκ κοιλίας μητρός μου καὶ ἐὰν ξυρήσωμαι ἀποστήσεται ἀπ’ ἐμοῦ ἡ ἰσχύς μου καὶ ἀσθενήσω καὶ ἔσομαι κατὰ πάντας τοὺς ἀνθρώπους
(16:18) καὶ εἶδεν Δαλιλα ὅτι ἀνήγγειλεν αὐτῇ πάντα τὰ ἀπὸ καρδίας αὐτοῦ καὶ ἀπέστειλεν καὶ ἐκάλεσεν πάντας τοὺς σατράπας τῶν ἀλλοφύλων λέγουσα ἀνάβητε τὸ ἅπαξ ὅτι ἀνήγγειλέν μοι πᾶσαν τὴν καρδίαν αὐτοῦ καὶ ἀνέβησαν πρὸς αὐτὴν πᾶσαι αἱ σατραπίαι τῶν ἀλλοφύλων καὶ ἤνεγκαν τὸ ἀργύριον ἐν ταῖς χερσὶν αὐτῶν
(16:19) καὶ ἐκοίμισεν αὐτὸν ἀνὰ μέσον τῶν γονάτων αὐτῆς καὶ ἐκάλεσεν τὸν κουρέα καὶ ἐξύρησεν τοὺς ἑπτὰ βοστρύχους τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ καὶ ἤρξατο ταπεινοῦσθαι καὶ ἀπέστη ἡ ἰσχὺς αὐτοῦ ἀπ’ αὐτοῦ
(16:20) καὶ εἶπεν αὐτῷ Δαλιλα οἱ ἀλλόφυλοι ἐπὶ σέ Σαμψων καὶ ἐξηγέρθη ἐκ τοῦ ὕπνου αὐτοῦ καὶ εἶπεν ἐξελεύσομαι καὶ ποιήσω καθὼς ἀεὶ καὶ ἀποτινάξομαι καὶ αὐτὸς οὐκ ἔγνω ὅτι κύριος ἀπέστη ἀπ’ αὐτοῦ
(16:21) καὶ ἐπελάβοντο αὐτοῦ οἱ ἀλλόφυλοι καὶ ἐξώρυξαν τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ καὶ κατήγαγον αὐτὸν εἰς Γάζαν καὶ ἔδησαν αὐτὸν ἐν πέδαις χαλκαῖς καὶ ἦν ἀλήθων ἐν οἴκῳ τῆς φυλακῆς
(16:22) καὶ ἤρξατο ἡ θρὶξ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ ἀνατεῖλαι ἡνίκα ἐξυρήθη
(16:23) καὶ οἱ σατράπαι τῶν ἀλλοφύλων συνήχθησαν τοῦ θῦσαι θυσίαν μεγάλην Δαγων τῷ θεῷ αὐτῶν καὶ τοῦ εὐφρανθῆναι καὶ εἶπαν παρέδωκεν ὁ θεὸς ἡμῶν ἐν χειρὶ ἡμῶν Σαμψων τὸν ἐχθρὸν ἡμῶν
(16:24) καὶ εἶδεν αὐτὸν ὁ λαὸς καὶ ᾔνεσαν τοὺς θεοὺς αὐτῶν καὶ εἶπαν παρέδωκεν ὁ θεὸς ἡμῶν τὸν ἐχθρὸν ἡμῶν ἐν χειρὶ ἡμῶν καὶ τὸν ἐξερημοῦντα τὴν γῆν ἡμῶν ὅστις ἐπλήθυνεν τοὺς τραυματίας ἡμῶν
(16:25) καὶ ἐγένετο ὅτε ἠγαθύνθη ἡ καρδία αὐτῶν καὶ εἶπαν καλέσατε τὸν Σαμψων ἐξ οἴκου φυλακῆς καὶ παιξάτω ἐνώπιον ἡμῶν καὶ ἐκάλεσαν τὸν Σαμψων ἐξ οἴκου τῆς φυλακῆς καὶ ἐνέπαιζον αὐτῷ καὶ ἔστησαν αὐτὸν ἀνὰ μέσον τῶν δύο στύλων
(16:26) καὶ εἶπεν Σαμψων πρὸς τὸ παιδάριον τὸν χειραγωγοῦντα αὐτόν ἐπανάπαυσόν με δὴ καὶ ποίησον ψηλαφῆσαί με ἐπὶ τοὺς στύλους ἐφ’ ὧν ὁ οἶκος ἐπεστήρικται ἐπ’ αὐτῶν καὶ ἐπιστηρίσομαι ἐπ’ αὐτούς ὁ δὲ παῖς ἐποίησεν οὕτως
(16:27) ὁ δὲ οἶκος ἦν πλήρης ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν καὶ ἐκεῖ πάντες οἱ σατράπαι τῶν ἀλλοφύλων καὶ ἐπὶ τοῦ δώματος ὡσεὶ τρισχίλιοι ἄνδρες καὶ γυναῖκες ἐμβλέποντες ἐμπαιζόμενον τὸν Σαμψων
(16:28) καὶ ἐβόησεν Σαμψων πρὸς κύριον καὶ εἶπεν κύριε κύριε μνήσθητί μου καὶ ἐνίσχυσόν με δὴ πλὴν ἔτι τὸ ἅπαξ τοῦτο καὶ ἐκδικήσω ἐκδίκησιν μίαν ἀντὶ τῶν δύο ὀφθαλμῶν μου ἐκ τῶν ἀλλοφύλων
(16:29) καὶ περιέλαβεν Σαμψων τοὺς δύο στύλους τοὺς μέσους ἐφ’ ὧν ὁ οἶκος ἐπεστήρικτο ἐπ’ αὐτῶν καὶ ἐπεστηρίσατο ἐπ’ αὐτοῖς ἕνα ἐν τῇ δεξιᾷ αὐτοῦ καὶ ἕνα ἐν τῇ ἀριστερᾷ αὐτοῦ
(16:30) καὶ εἶπεν Σαμψων ἀποθανέτω ἡ ψυχή μου μετὰ τῶν ἀλλοφύλων καὶ ἔκλινεν ἐν ἰσχύι καὶ ἔπεσεν ὁ οἶκος ἐπὶ τοὺς σατράπας καὶ ἐπὶ πάντα τὸν λαὸν τὸν ἐν αὐτῷ καὶ ἐγένοντο οἱ τεθνηκότες οὓς ἐθανάτωσεν Σαμψων ἐν τῷ θανάτῳ αὐτοῦ πλείους ὑπὲρ οὓς ἐθανάτωσεν ἐν τῇ ζωῇ αὐτοῦ
(16:31) καὶ κατέβησαν οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ καὶ πᾶς ὁ οἶκος τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ ἔλαβον αὐτὸν καὶ ἀνέβησαν καὶ ἔθαψαν αὐτὸν ἀνὰ μέσον Σαραα καὶ ἀνὰ μέσον Εσθαολ ἐν τῷ τάφῳ Μανωε τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ αὐτὸς ἔκρινεν τὸν Ισραηλ εἴκοσι ἔτη

Biblia Comentada, Profesores de Salamanca (BAC, 1965)



Sansón en Gaza (16:1-3).
1Fue Sansón a Gaza, donde había una meretriz, a la cual entró. 2 Se les dijo a las gentes de Gaza: Ha venido aquí Sansón. Y le cercaron y estuvieron toda la noche en acecho cerca de la puerta de la ciudad. Se estuvieron tranquilos durante la noche, diciéndose: Al alba le mataremos. 3Sansón estuvo acostado hasta media noche. A media noche se levantó, y, tomando las dos hojas de la puerta de la ciudad con las jambas y el cerrojo, se las echó al hombro y las llevó a la cima del monte que mira hacia Hebrón.

Sansón tenía buena musculatura, pero el corazón débil. Desde Leji (texto de los LXX) marchó a Gaza (Jos_13:3). La fama que aureolaba a Sansón hizo que se esparciera la voz de su presencia en la ciudad. Inmediatamente las autoridades tomaron las medidas oportunas para apresarlo. Durante todo el día (no toda la noche, como se lee en TM) se pusieron guardias a la puerta de a ciudad para impedir su salida, mientras algunas patrullas volantes recorrían sus calles para localizarle. Sucedió que Sansón, al terminar sus quehaceres, entró en casa de una meretriz (Jos_11:1; Jos_2:11). Había ya anochecido cuando supieron su paradero, por lo cual las autoridades no juzgaron oportuno proceder inmediatamente a su detención, porque, entre los antiguos, el sueño era considerado como algo sagrado, no pudiéndose matar a nadie durante el mismo (Exo_14:20; 1Sa_19:11). Durante la noche se cerraban las puertas de la ciudad, y, juzgando que Sansón no podría escapar, los guardias se retiraron a descansar, conviniendo en matar a Sansón al rayar el alba del día siguiente. Pero Sansón se levantó de noche, arrancó las puertas de la ciudad con jambas y el cerrojo, se las echó al hombro y las llevó a una colina vecina, al este de la ciudad, desde donde se divisaban los montes de Hebrón. De Gaza a Hebrón hay más de setenta kilómetros. Por lo mismo, no puede admitirse la interpretación de los que hacen andar a Sansón todo este recorrido con las puertas a la espalda.

Dalila traiciona a Sansón (1Sa_16:4-14).
4Después amó a una mujer del valle de Sorec, de nombre Dalila. 5Los príncipes de los filisteos subieron a ella y la dijeron: Sedúcele para saber en qué está su gran fuerza y cómo podríamos apoderarnos de él, para atarle y castigarle. Si lo haces, te daremos cada uno mil cien siclos de plata. Dijo, pues, 6 Dalila a Sansón: Dime, te ruego, en qué está tu gran fuerza y con qué habrías de ser atado para sujetarte. 7 Sansón respondió: Si me atasen con siete cuerdas húmedas, que no se hubieran secado todavía, me quedaría sin fuerzas y sería como otro hombre cualquiera. 8Subiéronle los príncipes de los filisteos las siete cuerdas húmedas, sin secar todavía, y ella le ató con ellas. 9Como tenía en su cuarto gentes en acecho, le gritó: ¡Sansón, los filisteos sobre ti! El rompió las cuerdas como se rompe un cordón de estopa cuando se le pega fuego, y quedó desconocido el secreto de su fuerza. 10Dalila dijo a Sansón: Te has burlado de mí y me has engañado. Dime, pues, ahora con qué hay que atarte. 11 El le dijo: Si me atan con cuerdas nuevas que no hayan sido empleadas para ningún otro uso, me quedaré sin fuerzas y seré como otro cualquiera. 12 Dalila cogió cuerdas nuevas y le ató con ellas. Después le gritó: ¡Sansón, los filisteos sobre ti! pues tenía en el cuarto gentes en acecho. El rompió como un hilo las cuerdas que tenía en los brazos. 13 Dalila dijo a Sansón: Hasta ahora te has burlado de mí y no me has dicho más que mentiras. Dime de una vez con qué hay que atarte. El le dijo: Si entretejes con un lizo las siete trenzas de mi cabeza y las fijas con una clavija de tejedor, me quedaré sin fuerzas y seré como otro hombre cualquiera. 14 Dalila le adormeció y entretejió con un lizo las siete trenzas, las fijó con la clavija de tejedor y le gritó: ¡Sansón, los filisteos sobre ti! Y despertando de su sueño, arrancó la clavija y el entretejido, y quedó desconocido el secreto de su fuerza.

Enamoróse Sansón de una mujer de Sorec (la actual Surte, en el valle Serar, a cuatro kilómetros de Sora), llamada así por sus famosos viñedos (Isa_5:2; Jer_2:21). No dice el texto si esta mujer era filistea o hebrea, pero se presume que era israelita. Dalila es de significación incierta en hebreo; en árabe significa la indicadora, por lo cual puede dudarse si era éste su nombre primitivo o un sobrenombre que le dio la tradición popular por razón de su comportamiento con Sansón. Los príncipes (sarnim, Jos_13:9) de los filisteos entran en trato con Dalila para apoderarse de Sansón y le ofrecen por sus servicios una cantidad, que, traducida en números, repreresenta una suma considerable, que Hummelauer, a últimos del siglo pasado, valoraba en 250.000 francos. Sin embargo, la mayoría de los expositores estima que se trata de una suma convencional que equivale a decir que le entregarían mil siclos y que estaban dispuestos a elevar aún esta cantidad. Para no impresionar a Dalila, los príncipes no hablan de dar muerte a Sansón, sino solamente de apoderarse de él y castigarle. Estaban interesados en que Dalila arrancara de Sansón el secreto de su fuerza, o, en otras palabras, de dónde provenía el que su fuerza fuese tan grande. Para los primitivos, el origen de este vigor extraordinario no puede ser más que un mana, que está sujeto a fuerzas mágicas; por esto mismo, Sansón señala de hecho recetas mágicas para destruir esta fuerza. En el v.17 indica Sansón el origen sobrenatural de su fuerza. El número siete, que emplea Sansón, es un número sagrado, y aquí, según Lagrange, tiene valor de encanto mágico.

Sansón Cede a los Halagos de la Mujer (Jos_16:15-20).
15 Ella le dijo: ¿Cómo puedes decir que me quieres, cuando tu corazón no está conmigo? Por tres veces te has burlado de mí y no me has descubierto en qué está tu gran fuerza. 16Y le importunaba incesantemente, siempre insistiendo en su demanda, hasta llegar a producirle un tedio de muerte. 17Y le abrió de par en par su corazón, diciendo: Nunca ha tocado la navaja mi cabeza, pues soy nazareo de Dios desde el vientre de mi madre. Si me rapasen, perdería mi fuerza, quedaría débil y sería como todos los otros hombres, 18Dalila vio que en verdad le había abierto de par en par su corazón; y mandó llamar a los príncipes de los filisteos, diciéndoles: Subid, que esta vez ya me ha abierto de par en par su corazón. Subieron, llevando el dinero en sus manos. 19Le durmió ella sobre sus rodillas, y, llamando un hombre, hizo que raparan las siete trenzas de la cabellera de Sansón, que comenzó a debilitarse. Había perdido su fuerza, 20y ella le dijo entonces: ¡Sansón, los filisteos sobre ti! El se despertó, diciendo: Saldré como tantas otras veces y me sacudiré, pues no sabía que Yahvé se había apartado de él.

Dalila puso en juego toda su astucia femenina para ablandar el corazón del héroe, presionándole hasta causarle angustias de muerte. Por fin, Sansón sucumbió. Rapada su larga cabellera por un hombre llamado al efecto, quedaba violado el voto del nazareato y, como consecuencia, le retiraba Dios el carisma de la fuerza que le habla otorgado en vistas a su misión, quedando reducido a la condición de un hombre cualquiera. Durante toda su vida se mostró Sansón infiel a su condición de nazir: banqueteaba como los otros ingiriendo bebidas alcohólicas, que le estaban prohibidas; diversas veces había tenido contacto con cadáveres, y, por fin, no supo conservar intacta su larga cabellera, que era el signo externo más característico de su total consagración a Yahvé. La historia de Sansón nos enseña a qué grado de inconsciencia puede llegar un hombre que da rienda suelta a la sensualidad.

Venganza y Muerte de Sansón (Jos_16:21-31).
21 Los filisteos lo tomaron prisionero, le sacaron los ojos y, llevándole a Gaza, le encadenaron con doble cadena de bronce, y en la cárcel le pusieron a hacer dar vueltas a la muela. 22Entretanto, volvieron a crecerle los pelos de la cabeza, después de haber sido rapada. 23 Los príncipes de los filisteos se congregaron para ofrecer un gran sacrificio a Dagón, su dios, y, para regocijarse, decían: Nuestro dios ha puesto en nuestras manos a Sansón, nuestro enemigo. 24El pueblo, al verle, alababa a su dios, diciendo: Nuestro dios ha puesto en nuestras manos a nuestro enemigo, al que asolaba nuestra tierra y mató a tanta gente. 25Cuando su corazón se alegró, dijeron: Que traigan a Sansón para que nos divierta. 26 Sansón fue sacado de la cárcel y tuvo que bailar ante ellos. Habíanle puesto entre las columnas, y Sansón dijo al mozo que le hacía de lazarillo: Déjame tocar las columnas que sostienen la casa, para apoyarme. 27Estaba la casa llena de hombres y mujeres. Allí estaban los príncipes de los filisteos, y había sobre el techo más de tres mil personas, hombres y mujeres, viendo bailar a Sansón. 28Entonces invocó Sansón a Yahvé, diciendo: Señor, Yahvé, acuérdate de mí; devuélveme la fuerza sólo por esta vez, para que ahora me vengue de los filisteos por mis dos ojos. 29Sansón se agarró a las dos columnas centrales que sostenían la casa, y, haciendo fuerza sobre ellas, sobre la una con la mano derecha, sobre la otra con la mano izquierda, 30dijo: ¡Muera yo con los filisteos! Tan fuertemente sacudió las columnas, que la casa se hundió sobre los príncipes de los filisteos y sobre todo el pueblo que allí estaba, siendo los muertos que hizo al morir más que los que había hecho en vida. 31Sus hermanos y toda la casa de su padre bajaron y se lo llevaron, y le sepultaron entre Sora y Estaol, en la sepultura de Manué, su padre. Juzgó a Israel durante veinte años.

Los filisteos se apoderaron fácilmente de su enemigo, al cual le arrancaron los ojos, suplicio muy frecuente entre los orientales (1Sa_11:2; 2Re_25:7; Jer_52:11; texto de los LXX), y, atado de manos y pies con una doble cadena de bronce, lo condujeron a Gaza, condenándole a dar vueltas a la muela, trabajo propio de mujeres y esclavos (Exo_11:5; Isa_47:2). Su cabeza volvió a poblarse, pero no por ello debía renacer su fuerza extraordinaria de antes. Tratado como un esclavo y blanco de las burlas de los filisteos, reflexionó Sansón sobre su conducta e infidelidad a la misión para la cual Dios le había escogido. Su oración debió de ser ferviente; su arrepentimiento, verdadero, por lo cual Dios le concedió de nuevo el carisma de la fuerza que le había retirado. Dagón era una divinidad semita, protectora del trigo (dagan), muy venerada en todo el Oriente Medio desde Babilonia al Mediterráneo. Los filisteos adoptaron a este dios, rindiéndole un culto especial en Azoto (1Sa_5:2; 1Ma_10:84; 1Ma_11:4) y Gaza. Más tarde esta divinidad fue identificada falsamente con una divinidad con cuerpo de pez (dag). Junto al dios se veneraba a Atargates (2Ma_12:26).
Los príncipes y todo el pueblo aclamaban a su dios por haberles librado de Sansón, su enemigo. Cuando su corazón se alegró por el mucho vino, reclamaron su presencia para que les divirtiera. Obligado a bailar al son de instrumentos y zarandeado de una parte a otra, fue el hazmerreír de toda aquella gente ebria de vino y de triunfo. Ya agotado, se le concedió un leve descanso a la sombra de una terraza sostenida por columnas. Sansón pidió a su lazarillo que le permitiera apoyarse en una de las columnas de la casa, o de la sala cabe al templo, donde estaban reunidos los filisteos para consumir el resto de las víctimas ofrecidas en sacrificio (2Ma_9:46; 1Sa_1:9; 1Sa_9:22). Entonces Sansón invocó a Dios, pidiéndole le devolviera la fuerza de otro tiempo. Al tener conciencia de que Dios había oído su oración, se agarró a las dos columnas centrales, sobre las cuales se apoyaba el edificio, y las sacudió con tanta fuerza que la casa se hundió, quedando él mismo sepultado, junto a un gran número de filisteos, entre los escombros.
No cabe hablar de suicidio directo y voluntario en este caso de Sansón, ya que él quiso directamente la muerte de sus enemigos, los filisteos, y sólo indirectamente atentó contra su vida propia. A pesar de sus debilidades, Sansón pasó a la historia con la fama de un juez que hizo justicia a los enemigos de su pueblo, gracias a un carisma que le otorgó Dios gratuitamente. San Pablo alaba su fe y confianza en Dios (Heb_11:32). El autor sagrado recogió de la tradición popular esta historia, conservando toda su ingenuidad y los rasgos humorísticos e hiperbólicos con que la había revestido la imaginación de un pueblo que admiraba la bravura de los héroes de la independencia nacional. La historia de Sansón confirma la tesis que el autor sagrado ha desarrollado en todo el libro a base de hechos históricos anecdóticos.

1 P. Humbert, Les métamorphoses de Samson en Vempreinte israélite sur la légende de Sam-son: Revue d'Histoire des Religions, 80 (1919) 154-170; A. Lods, Quelques remarques sur l'histoire de Samson: Actes du Gongrés International d'Histoire des Religions (París 1923) 504-516: E. Kalt, Samson, (Freiburg 1912).
1 Levesque: RB 7 (1900) 5955.


King James Version (KJVO) (1611)



Chapter XVI.

1 Samson at Gaza escapeth, and carieth away the gates of the city. 4 Delilah corrupted by the Philistines, entiseth Samson. 6 Thrise she is deceiued. 15 At last shee ouercommeth him. 21 The Philistines take him, and put out his eyes. 22 His strength renewing, hee pulleth downe the house vpon the Philistines, and dieth.
1 Then went Samson to Gaza, and saw there [ Hebrew: a woman an harlot.] an harlot, and went in vnto her.
2 And it was told the Gazites, saying, Samson is come hither. And they compassed him in, and layd wait for him all night in the gate of the citie, and were [ Hebrew: silent.] quiet all the night, saying, In the morning when it is day, we shall kill him.
3 And Samson lay till midnight, and arose at midnight, and tooke the doores of the gate of the city, and the two posts, and went away with them, [ Hebrew: with the barre.] barre and all, and put them vpon his shoulders, and caried them vp to the toppe of an hill that is before Hebron.
4 And it came to passe afterward, that he loued a woman in the valley [ Or, by the brooke .] of Sorek, whose name was Delilah.
5 And the lords of the Philistines came vp vnto her, and said vnto her, Entice him, and see wherein his great strength lieth, and by what meanes we may preuaile against him, that we may bind him, to [ Or, humble.] afflict him: and we will giue thee euery one of vs, eleuen hundreth pieces of siluer.
6 And Delilah said to Samson, Tel me, I pray thee, wherein thy great strength lyeth, and wherewith thou mightest be bound, to afflict thee.
7 And Samson said vnto her, If they binde mee with seuen [ Or, newe coards. Hebrew: moist .] greene withs, that were neuer dried, then shall

[She betrayeth him.]

I be weake, and be as [ Hebrew: one.] another man.
8 Then the lords of the Philistines brought vp to her seuen greene withs, which had not bene dried, & she bound him with them.
9 Now there were men lying in wait, abiding with her in the chamber: and she said vnto him, The Philistines be vpon thee, Samson. And he brake the withs, as a threed of tow is broken, when it [ Hebrew: smeleth.] toucheth the fire: so his strength was not knowen.
10 And Delilah said vnto Samson, Behold, thou hast mocked me, and told mee lies: now tell mee, I pray thee, wherewith thou mightest be bound.
11 And he said vnto her, If they bind me fast with newe ropes [ Hebrew: wherwith worke hath not ben done.] that neuer were occupied, then shall I bee weake, and be as another man.
12 Delilah therfore tooke new ropes, and bound him therewith, and said vnto him, The Philistines be vpon thee, Samson. (And there were liers in wait abiding in the chamber.) and hee brake them from off his armes, like a threed.
13 And Delilah said vnto Samson, Hitherto thou hast mocked me, and told me lies: tell me wherewith thou mightest be bound. And he said vnto her, If thou weauest the seuen lockes of my head with the web.
14 And she fastened it with the pinne, and said vnto him, The Philistines be vpon thee, Samson. And hee awaked out of his sleepe, and went away with the pinne of the beame, & with the web.
15 And shee said vnto him, How canst thou say, I loue thee, when thine heart is not with mee? Thou hast mocked mee these three times, and hast not told me wherin thy great strength lieth.
16 And it came to passe, when she pressed him daily with her wordes, and vrged him so that his soule was [ Hebrew: shortned.] vexed vnto death,
17 That he told her all his heart, and said vnto her, There hath not come a rasor vpon mine head: for I haue bene a Nazarite vnto God from my mothers wombe: If I bee shauen, then my strength will goe from me, and I shall become weake, and bee like any other man.
18 And when Delilah saw that he had told her all his heart, she sent and called for the Lords of the Philistines, saying, Come vp this once, for hee hath shewed me all his heart. Then the lords of the

[Samson is taken:]
Philistines came vp vnto her, & brought money in their hand.
19 And she made him sleepe vpon her knees, and she called for a man, and she caused him to shaue off the seuen lockes of his head, and she began to afflict him, and his strength went from him.
20 And she said, The Philistines be vpon thee, Samson. And hee awoke out of his sleepe, and said, I will go out as at other times before, and shake my selfe. And he wist not that the Lord was departed from him.
21 But the Philistines tooke him and [ Hebrew: boared out.] put out his eyes, and brought him downe to Gaza, and bound him with fetters of brasse, and he did grind in the prison house.
22 Howbeit, the haire of his head began to grow againe, [ Or, as when he was shauen.] after he was shauen.
23 Then the lords of the Philistines gathered them together, for to offer a great sacrifice vnto Dagon their god, and to reioyce: for they said, Our god hath deliuered Samson our enemy into our hand.
24 And when the people saw him, they praised their god: for they said, Our god hath deliuered into our hands our enemy, and the destroyer of our countrey, [ Hebrew: and who multiplied our slaine.] which slew many of vs.
25 And it came to passe when their hearts were merry, that they said, Call for Samson, that hee may make vs sport. And they called for Samson out of the prison house, and he made [ Hebrew: before them.] them sport, and they set him betweene the pillars.
26 And Samson said vnto the lad that held him by the hand, Suffer mee, that I may feele the pillars whereupon the house standeth, that I may leane vpon them.
27 Now the house was full of men and women, and all the lords of the Philistines were there: and there were vpon the roofe about three thousand men and women, that behelde while Samson made sport.
28 And Samson called vnto the Lord, and said, O Lord God, remember me, I pray thee, & strengthen mee, I pray thee, onely this once, O God, that I may be at once auenged of the Philistines, for my two eyes.
29 And Samson tooke hold of the two middle pillars, vpon which the house stood, and [ Or, he leaned on them.] on which it was borne

[His death.]

vp, of the one with his right hand, and of the other with his left.
30 And Samson said, Let [ Hebrew: my soule.] me die with the Philistines: & he bowed himselfe with all his might: and the house fel vpon the lords, and vpon all the people that were therein: so the dead which he slew at his death, were moe, then they which he slew in his life.
31 Then his brethren, and all the house of his father, came downe, and tooke him, and brought him vp, and buried him betweene Zorah and Eshtaol, in the burying place of Manoah his father: and hee iudged Israel twentie yeeres.

Nuevo Comentario Bíblico Siglo XXI (Editorial Mundo Hispano, 2019)



Sansón y Dalila. Este pasaje empieza con Sansón yendo a Gaza por su propia elección (1) y termina cuando es tomado prisionero (21). La acción se desarrolla en torno a sus relaciones con dos mujeres: una prostituta anónima (1-3) y Dalila (4-22). Ambas mujeres probablemente eran filisteas, aunque esto nunca se dice explícitamente. Con la prostituta fue simplemente un asunto de lujuria, pero con Dalila fue amor, al menos por parte de Sansón (4). El primer incidente da una prueba sobrecogedora de su gran fuerza; el segundo atiende a la cuestión de cuál es la fuente de su fuerza. En ninguno de los incidentes Sansón actuó racionalmente y de propósito; sin embargo, ambos resultaron (finalmente, si no de inmediato) en derrotas humillantes para los filisteos (3, 23-30). Por lo tanto, es claro que aunque Sansón parecía estar fuera de control, el Señor lo estaba usando para cumplir sus propósitos.

El incidente con Dalila es particularmente revelador, en especial cuando Sansón al fin le descubrió todo su corazón (17). Sansón no estaba ignorante de su llamamiento. Todo el tiempo había sabido que él era un nazareo y que el secreto de su fuerza residía en su relación especial con Dios (su cabello era meramente un signo de ello). Pero él nunca había sido capaz de aceptar por completo las condiciones de su estado de separación. Secretamente había querido siempre ser como los otros hombres y gozar de los placeres que ellos disfrutaban (tentación que seguramente es común a los cristianos hoy). En Dalila, él vio una oportunidad, quizá su última, de tener la felicidad que siempre había querido. Al ceder a su petición, virtualmente Sansón estaba invitando a Dalila a relevarlo de su nazareato; a convertirlo en el hombre ordinario que siempre había deseado ser (17). Pe ro, paradójicamente, el efecto de esto fue sencillamente quitarlo violentamente de donde había querido estar y colocarlo de vuelta a la vanguardia del conflicto con los filisteos (20, 21). El Señor se apartó de Sansón so lamente lo suficiente para que se lograra esto. El último versículo del pasaje (su cabello ... comenzó a crecer; 22), apunta claramente a lo que estaba por venir (23-30). Sansón pudo haber deseado ser como otros hombres, pero el Señor no se lo permitiría, como tampoco a Israel ser como otras naciones. La lucha de Sansón contra su llamamiento era como la lucha de Israel como un pueblo.

Notas. 1 Para Gaza ver sobre 1:18; 3:3; 6:4. 2 Si era típica de este período, la puerta de la ciudad era una estructura elaborada de por lo menos dos pisos de altura, con cuartos de guardia flanqueando una entrada en forma de túnel. Quienes esperaban a Sansón estaban dentro y probablemente dormidos cuando él arrancó las puertas (3). 3 HebroŒn estaba en las colinas de Judea a 60 km. al oriente de Gaza. La colina en particular donde Sansón puso las puertas probablemente estaba en algún lugar entre las dos (ver sobre 1:10). 4 El valle de Sorec (valle de los Viñedos; cf. 15:5) estaba a 21 km. al sudoeste de Jerusalén. 5 1.100 piezas de plata son cerca de 13 kg. (cf. 17:1, 3). 7 Las cuerdas ... frescas (piezas de cuerdas de tri pa sin curar) eran posiblemente cuerdas de arco en preparación. 13 La señal más conspicua de la separación de Sansón para Dios como nazareo, eran sus siete mechones (cf. v. 17). Ver sobre 13:5. El telar era de tipo primitivo, con sus dos postes verticales fijos en el piso. La clavija era una pieza plana de madera para golpear el material recién hilado para estirarlo. 21 Ellos le sacaron los ojos para humillarlo y dejarlo indefenso (cf. 2 Rey. 25:7). Lo ataron ... para que moliese, probablemente a un molinillo. Hay duda de que el tipo de molino más grande, normalmente girado por un asno, fuese conocido en ese tiempo.

Torres Amat (1825)



[3] A unas dos leguas de distancia. Sansón, abriendo a medianoche las puertas de la ciudad y librándose de las manos de sus enemigos y de la muerte, fue una figura de Cristo en su resurrección gloriosa.

[4] Parece que esta mujer llevaba mala vida y que Sansón jamás se casó con ella.

[13] Es necesario suponer que Sansón estaba sentado en tierra y Dalila tejiendo su tela; así ella pudo entretejer o enlazar en su tela los cabellos de Sansón.

[21] A los condenados a este trabajo, el más vil y humillante entre aquellos pueblos, les sacaban los ojos, para que los vértigos no les impidiesen el trabajo.

[28] El honor de Dios, vilipendiado en Sansón, juez del pueblo de Israel, exigía un castigo severo en los filisteos, que se gloriarían ya del poder de su ídolo Dagón sobre el Dios de los judíos. El sacrificio de Sansón es elogiado por los santos padres.

Dios Habla Hoy (Sociedades Bíblicas Unidas, 1996)



Reina-Valera 1995 Notes:



[1] 16.1 Gaza: De las cinco ciudades filisteas, esta era la que estaba más al sur, sobre la costa del Mediterráneo. Véanse Jos 11.22 nota n. e Índice de mapas.

[2] 16.3 Desde Gaza, que se encontraba en la llanura casi al nivel del mar, hasta Hebrón, situada en las montañas de Judá (véase Gn 13.18 n.), hay una distancia de unos 70 km.

[3] 16.4 Sorec: pequeño valle que está a 4 km al oeste de Zora (véase Jue 13.2 nota e ).

[4] 16.23 Dagón era un dios semita de la vegetación, protector de los cereales y de las cosechas. Su culto estaba muy difundido en el antiguo Oriente, desde Babilonia hasta Canaán y el Mediterráneo, y los filisteos lo habían adoptado como su dios principal (cf. 1 S 5.2).

Sagrada Biblia (Conferencia Episcopal Española, 2011)

*13-16 Estos capítulos están dedicados por entero a Sansón. Los enemigos de Israel son, esta vez, los filisteos, a los que Sansón hará frente en solitario, sin mandar a un ejército ni contar con su apoyo. La trama de su vida se pone en movimiento con los pormenores de su nacimiento prodigioso; siguen el matrimonio y algunas proezas, hasta acabar con el engaño de Dalila y su muerte en el templo filisteo de Dagón.

Biblia Textual IV (Sociedad Bíblica Iberoamericana, 1999)

moler... Prob. tarea de mujeresJob 31:10; Isa 47:2; Ecl 12:3.